Kampsamenleving
Samenleven met duizenden anderen, altijd in de gaten gehouden worden en onvrij, betekent een totaal ander bestaan dan mensen gewend zijn. In Kamp Vught is "het hele leven een wereld op zichzelf", zo omschrijft een gevangene de kampsamenleving.
Werken, eten, slapen, douchen, zelfs naar het toilet: het moet allemaal gezamenlijk, en op vaste tijdstippen. Er ontstaat een eigen taal, er is eigen kampgeld, en er gelden in de verschillende delen van Kamp Vught allerlei ongeschreven regels.
Hetzelfde kamp is voor iedereen anders. Joden, studenten, gijzelaars, politieke gevangenen, Jehovah’s Getuigen, zwarthandelaren, mannen, vrouwen, kinderen: de een beleeft Kamp Vught als een tamelijk mild strafkamp, voor een ander is het de hel op aarde. Maar in de woorden van de Nederlandse historicus Loe de Jong: "Ook de hel kent gradaties."
