Lodewijk van Duuren is de zoon van een hervormde vader, die zijn geloof vaarwel zegt voor zijn gereformeerde vrouw. In 1920 verhuist het echtpaar, dat inmiddels drie kinderen heeft, waarvan Lodewijk de oudste is, van Tilburg naar Dordrecht. Hier gaat Van Duuren senior als leraar elektrotechniek werken en wordt het gezin met nog vier kinderen uitgebreid. In 1935, drie jaar na de geboorte van de jongste, verlaat Lodewijk het ouderlijk huis. Hij gaat aan de Vrije Universiteit wis- en natuurkunde studeren en huurt een kamer aan de Prinsengracht.

Verspreider in Amsterdam
Tijdens de meidagen van 1940 vecht Van Duuren als dienstplichtig soldaat in de buurt van Dordrecht, zijn voormalige woonplaats. Na zijn demobilisatie vat hij zijn studie weer op. Hij is lid van het studentendispuut Akademeia en raakt via dispuutgenoot Wiet Dijkman, die rechten studeert, bij de verspreiding van het verzetsblad Vrij Nederland betrokken. Begin 1943 gaat Van Duuren met Dijkman mee naar de groep die Trouw gaat uitgeven; hij wordt verspreider in Amsterdam-Oost en het centrum.

Arrestatie
Op 23 december 1943 overvalt de SD het hoofdkwartier van de Amsterdamse Trouw-groep, in de Ruysdaelstraat. Dijkman en Zeistenaar Jan de Mildt worden gegrepen. De beheerder van de fietsenstalling onder de etage waarschuwt Van Duuren, die zich ogenblikkelijk naar Dijkmans ouderlijk huis aan de Lomanstraat rept om belastend materiaal weg te werken. De SD is er al eerder gearriveerd. Van Duuren probeert weg te komen, maar een schot in zijn been maakt aan zijn vlucht een einde.

Kriegslazarett en Polizeigefängnis
De gewonde Van Duuren wordt naar het Kriegslazarett in Den Bosch vervoerd. Als hij voldoende is hersteld, belandt hij in de Polizeigefängnis in Haaren, waar ook de andere Trouw-gevangenen vastzitten. Van Duuren slaagt er regelmatig in berichten de gevangenis uit te smokkelen, onder meer geschreven op wikkels van ontbijtkoeken. In de briefjes waarschuwt hij dat de SD veel meer over Trouw weet dan men vermoedt en maant hij tot voorzichtigheid. Desondanks komt aan de arrestaties geen einde. In de zomer van 1944 heeft de SD vierentwintig verspreiders en vijftien drukkers in handen.

Doodvonnis
De groep van negenendertig wordt eind juli 1944 naar Kamp Vught overgebracht. De vierentwintig verspreiders worden op 5 augustus 1944, de dag dat Van Duuren zevenentwintig wordt, ter dood veroordeeld. Vier dagen later, 9 augustus, wordt het vonnis aan zes van hen voltrokken, onder wie Van Duuren. De volgende dag staan zeventien verspreiders voor het vuurpeloton. Eén verspreider heeft gratie gekregen: Andries Gort, die Van Duuren tijdens zijn Haarense gevangenschap in een portrettekening vereeuwigde.

Bronnen:

• Onderzoek en tekst: Peter Bak
• Familie Van Duuren
• Archief Trouw, Historisch Documentatiecentrum voor het Nederlands Protestantisme (1800-heden) van de Vrije Universiteit
• Sterbebuch 1944
• Geen duimbreed?! : De Vrije Universiteit tijdens de Duitse bezetting / Gjalt Zondergeld. – Zoetermeer: Meinema, 2002. ISBN 9789021138671
• Erelijst van Gevallenen 1940-1945
• Stolpersteine Dordrecht
• Tekening Lodewijk: Andries Gort