Bernardus Min en Dirk Dekker slapen tijdens de nazomer van 1943 in een boerenschuur tegenover het ouderlijk huis van Bernardus. Daar luisteren zij samen naar de Nederlandse uitzendingen van de BBC. Als ze op een avond thuis komen horen ze geritsel in de schuur, ze wachten tot ze niets meer horen en besluiten dan naar binnen te gaan. Ze zetten de radio aan, maar die doet het niet. Dan vallen de Duitsers binnen, Dirk weet nog net een doek over de radio te gooien en pas na een intensieve speurtocht wordt de radio gevonden en worden Bernardus en Dirk naar het politiebureau gebracht.

Verhoren
Daar krijgen ze alle mogelijke hulp van opper-wachtmeester Japin, het verzet bied zelfs aan het tweetal te bevrijden. Tijdens hun verhoren spreken Bernardus en Dirk elkaar echter tegen waarop ze mee worden genomen naar Amsterdam. In Amsterdam ontsnappen ze allebei. Dirk wordt al gauw gearresteerd maar Bernardus blijft tot het voorjaar van 1944 op vrije voeten. Hij duikt onder in Amsterdam en komt af en toe naar Bergen toe. Dit wordt hem fataal. Bernardus wordt in Bergen gearresteerd en naar Arnhem gebracht, daar wordt hij erg gefolterd. Dirk is na zes weken gevangenschap al weer vrijgelaten.
Bernardus wordt naar Vught gebracht en hoort daar op 4 september het kanonnengebulder van de geallieerden.

Op de onderkant van een keukentafel schrijft Bernardus dan het volgende gedicht:
“Zij kwamen na jaren
Uit Engeland weerom
Met vliegende vaandels
En slaande trom
Zij zagen de zon bij het
Zinken
Op het duin van het
Vaderland blinken”.
Bernardus heeft op dezelfde tafel, die nu bij zijn zus in Bergen staat, ook enkele tekeningen gemaakt. Op 4 september 1944 wordt Bernardus door de Duitsers te Vught gefusilleerd.

Bronnen:

• Sterbebuch 1944
• Weekblad, De Duinstreek, 22 februari 1973
• Familie Min