Aan het begin van de twintigste eeuw trouwt Cornelis Stelling met Trijntje Joon, zij gaan wonen aan de Noorddijk in Wormerveer. Cornelis is timmerman, meubelmaker en stoffeerder van beroep. Op 18 april 1904 wordt hun eerste zoon geboren, zijn naam is Dirk. Dirk krijgt nog een zus en een broertje. Als Dirk oud genoeg is gaat hij naar school D in de Marktstraat.

Versje
Na enige tijd wil Cornelis voor zichzelf beginnen en de familie verhuist naar de Goudastraat nummer 7-9, een woonhuis met winkel. Veel geld om nieuwe spijkers te kopen is er niet. Trijntje adviseert haar man om kromme spijkers recht te slaan, zodat hij ze opnieuw kan gebruiken. Vanwege de verhuizing moet Dirk naar een andere school, school B. Oudere jongens leren hem een versje dat hij bij zijn vertrek aan zijn juffrouw moet voorlezen: Juffrouw u wordt bedankt voor het zitten in de bank, voor het staan in de hoek, voor de klappen op mijn broek, voor het slaan op mijn rug, juffrouw ik vertrek en kom nooit meer terug. Dirk zegt het versje op, terwijl de jongens die het hem geleerd hebben verderop staan te lachen.

Veelzijdig
Dirk wordt net als zijn vader timmerman. In de avonduren bekwaamt hij zich verder op de avond-tekenschool en behalve timmerman wordt hij ook aannemer, meubelmaker en stoffeerder. Hij is lid van de JGOB, de bond van jonge geheelonthouders. Dirk is zeer muzikaal, hij speelt gitaar, blokfluit en mondharmonica. Op zijn gitaar zit een beugel waarop de mondharmonica vastzit. Zo kan hij tegelijkertijd gitaar en mondharmonica spelen. Ook kan hij niet onverdienstelijk zingen. Op de gitaar-mandolineclub komt hij IJtje Rem tegen, de vrouw met wie Dirk gaat trouwen. Zij betrekken een huis dat Dirk zelf heeft gebouwd. 

Stilzitten is niets voor Dirk. Behalve een huis voor zijn eigen gezin bouwt hij ook een huis voor zijn zus in Zaandijk. Zijn zwager kan eveneens rekenen op de hulp van Dirk bij het bouwen van een huis in Wormer, evenals anderen in Wormerveer. Op het sportieve vlak laat Dirk zich ook niet onbetuigd. In 1932 is hij medeoprichter van zeilvereniging “De Onderlinge” en is al spoedig vicevoorzitter. Eén van de activiteiten van de vereniging is het aanbieden van een cursus in het bouwen van een kleine zeilboot, een BM. Eén van de bootjes is voor Dirk zelf, het bootje wordt gedoopt met de naam Glad-oor. Gladoren is de bijnaam van de Wormerveerders. Veel is Dirk op het water te vinden, zeilen op het Alkmaardermeer is zijn grootste passie. Op 11 oktober 1933 krijgen Dirk en IJtje een zoon, Cornelis; genoemd naar zijn grootvader. Zijn roepnaam is Kees. Als Kees groot genoeg is gaat hij vaak met zijn vader het water op.
Samen met een groep vrienden komt de politiek bewuste Dirk terecht bij de Communistenbond Spartacus. Zij hebben een clubgebouw waar ze regelmatig bij elkaar komen.

Lid van het verzet
Dirk en IJtje vieren hun koperen bruiloft, de oorlog is inmiddels uitgebroken. Dirk is lid van het verzet en hij en zijn vrouw hebben een joodse vrouw (naam helaas onbekend) in hun huis opgenomen. Haar echtgenoot zit ondergedoken op een boerderij in Akersloot. Als gevolg van verraad wordt een inval gedaan in de boerderij en de joodse onderduiker wordt gearresteerd. Onder bedreiging van een revolver bekent de man dat zijn vrouw zit ondergedoken bij Dirk Stelling in Wormerveer. De SD’er, afkomstig uit Wormerveer, weet direct wie en waar dat is. Een garagehouder uit Akersloot probeert Dirk direct te waarschuwen, helaas te laat. 

Scheveningen-Vught
Dirk wordt thuis gearresteerd, Kees is erbij en begint te huilen en te krijsen. Met een op hem gerichte revolver wordt hij de kamer uitgestuurd, de straat op. Dirk wordt naar het Oranjehotel in Scheveningen getransporteerd. Daar gaat hij aan de slag als timmerman. Vanwege de invasie in Normandië op 6 juni 1944 worden de gevangenen vanuit Scheveningen overgebracht naar het concentratiekamp Vught. Dirk wordt er ziek; hij is maagpatiënt en krijgt een maagperforatie. In het kampziekenhuis wordt hij geopereerd, de operatie lukt goed. Dirk moet aansterken, maar versterkende middelen zijn in het kamp niet voorhanden. IJtje gaat met een tas vol versterkende middelen naar Vught, waar haar de toegang tot het kamp wordt geweigerd. Verzwakt als hij is overlijdt Dirk op 17 juli 1944.
De naam van Dirk staat gegraveerd in de muur van cel 458 in het Oranjehotel. Onbekend is of Dirk dit zelf heeft gedaan.

Prijs
Na de oorlog komt via het Rode Kruis een urn met de as van Dirk bij IJtje en Kees thuis. Een zeilvriend van Dirk strooit zijn as uit op het door Dirk zo geliefde Alkmaardermeer, waar hij heel veel vrije uurtjes heeft doorgebracht, ook met zijn zoon Kees. Zeilvereniging “De Onderlinge” eert zijn voormalige bestuurslid met het instellen van de Dirk Stellingprijs, voor het eerst uitgereikt in 1949. Deze prijs wordt uitgereikt aan die wedstrijdzeiler die het beste jaarresultaat heeft behaald volgens de “Zaanse” puntentelling. De prijs wordt uitgereikt op de najaarsvergadering en bestaat uit een schaalmodel van een kleine BM, Glad-oor genaamd. De naam van de winnaar wordt jaarlijks bijgeschilderd op een schilderij waarop een portret van Dirk Stelling is afgebeeld. Dit schilderij hangt in de aankomsthal van het clubgebouw.

Scheveningen
Dirks weduwe IJtje leidt na de oorlog een actief leven in Wormerveer. Zij overlijdt op 84-jarige leeftijd. Zoon Kees weigert in dienst te gaan en wordt opgesloten in de Cellenbarakken in Scheveningen, dezelfde gevangenis waar zijn vader in de oorlog zat. Vier maanden zit Kees daar, dan komt zijn erkenning als dienstweigeraar. Hij vervult zijn vervangende dienstplicht als hulpverlener in een psychiatrisch ziekenhuis.

Bronnen:

• De heer Stelling
• Foto’s: de heer Stelling; de naam van de ondergedoken joodse vrouw is niet bekend
• E.P. Weber. Gedenkboek van het Oranjehotel. Amstelveen, Pieter Mulier, 1982. 3e druk.
• Zeilvereniging De Onderlinge
• Oorlogsgravenstichting