Hendrik trouwt op 23 maart 1933 in Assen met Lutske Boverhuis, zij krijgen drie kinderen. Tijdens de oorlog woont het gezin in Laren, Schapendrift nummer 47. Hendrik is eigenaar van een meubelzaak in Amsterdam. In het verzet is hij bekend onder de schuilnamen “Guus”, “Lex”, of de “mollenvanger uit Laren”. Als een van zijn eerste verzetsacties heeft hij namelijk geprobeerd een medewerker uit de politiecel in Laren te bevrijden via een tunnel. De vloer van de cel is echter van cement en Hendrik komt niet door deze harde laag heen, zijn actie mislukt.

Persoonsbewijzen
Hendrik en Johannes Hessels zijn inmiddels de leidinggevenden in het verzet in het Gooi. Op 22 november 1943 organiseert Hendrik een overleg voor de Top van de LO in Laren, in het huis van Johannes Hessels aan de Velthuysenlaan 15. De grote vraag naar persoonsbewijzen is het belangrijkste onderwerp. Er wordt besloten een eigen Persoonsbewijs Sectie in het leven te roepen en Hendrik wordt het hoofd van deze organisatie in LO-verband. Het contact met de Persoonsbewijs Centrale van Gerrit Jan van der Veen, een zelfstandige organisatie, blijft gehandhaafd.
De vraag naar persoonsbewijzen wordt steeds groter. Hendrik probeert in het hele land contacten te leggen, het vervalsingswerk te coördineren en waar nodig te organiseren. Via contacten bij ambtelijke diensten lukt het Hendrik elke keer weer om de juiste persoonsbewijzen te leveren. De invoering van de Tweede Distributiestamkaart, een maatregel om alle Nederlanders opnieuw te registreren, vraagt nieuwe oplossingen. Zonder een afgestempeld zegeltje is een persoonsbewijs niet meer geldig. Nog vóór de invoering van deze maatregel zijn er echter zoveel valse en gekraakte zegeltjes in omloop, dat de vervalsingscentrales er geen moeilijkheden van ondervinden.

Vergaderingen
Hendrik onderhoudt het contact met de vertegenwoordigers van de LO uit het hele land door elke dinsdag zitting te houden aan de Nieuwezijds Voorburgwal 74 in Amsterdam. Zo ook op 13 juni 1944. Een in 1942 opgepakte verzetsman die voor de SD gaat werken, Engelbertus Brune, tipt de Duitsers over deze bijeenkomst. Alle aanwezigen worden als gevolg van dit verraad opgepakt.
De slag is groot, maar de strijd wordt voortgezet. De opengevallen plaatsen worden snel weer bezet en uit veiligheidsoverwegingen wordt besloten kleinere centrales te stichten, die min of meer zelfstandig werken.
Hendrik van Wilgenburg wordt op 4 september 1944 op de fusilladeplaats nabij kamp Vught gefusilleerd. Zijn vrouw blijft met de drie kinderen achter.

Van de overige gearresteerden op 13 juni 1944 verliezen nog veertien anderen het leven in verschillende concentratiekampen.
De voor de SD werkende verzetsman Brune wordt pas na de oorlog ontmaskerd en berecht. Hij wordt veroordeeld tot tien jaar met een proeftijd van drie jaar.

Bronnen:

• Sterbebuch 1944
• Foto: privécollectie
• Het Grote Gebod : Gedenkboek van het Verzet in LO en LKP. Kampen, Kok, 1989. 4e druk / 2 delen.